Ksenofont z Aten – zasady szkolenia koni

Autor: dr Klaus Widdra
Tłumaczenie: Barbara Szafirowska – Pape

Zasady szkolenia koni według Ksenofonta

1. Twój koń powinien być twoim przyjacielem, a nie niewolnikiem!

2. Poświęć szkoleniu konia tyle czasu, ile poświęciłbyś własnemu synowi. Pamiętaj by staranne szkolenie dotyczyło zarówno jego ciała jak i psychiki, tak by był sprawny i zdolny sprostać stawianym przed nim zadaniom. Szczególnie ważne powinno być dla ciebie kształtowanie jego charakteru!
   Od pierwszych dni życia ucz go, że powinien obdarzać cię głębokim zaufaniem, powinien czuć przed tobą respekt i być ci posłusznym. Spraw by twój koń był przyjaźnie nastawiony do człowieka. Powinien cię wręcz kochać.

3. Spraw, aby praca sprawiała mu radość i by dobrowolnie okazywał ci posłuszeństwo!

4. Bądź uważny i uwzględniaj jego potrzeby!

5. Zrób wszystko, żeby to, co chcesz zakomunikować koniowi było dla niego jasne. Koń powinien rozumieć twój „język”! Nagradzanie i karanie to jedyne środki wychowawcze. Ale zdecydowanie więcej nagradzaj niż karz. Nagradzaj każde jego osiągnięcie i każdy postęp w nauce – najlepiej robiąc przerwę lub kończąc pracę.

6. Spraw, żeby koń się nie nudził! Urozmaicaj mu pracę, dawaj różnorodne zadania. Nie ćwicz tylko na ujeżdżalni – pracuj w terenie, na polowaniu, trenuj skoki.

7. Pracuj nad własnym ciałem i charakterem! Ćwicz prawidłowy dosiad, niezależny od ruchu konia, który umożliwi ci kontrolowanie oddziaływania na konia w każdym ćwiczeniu, tempie i w terenie. Twoja ręka nigdy nie powinna działać brutalnie w pysku konia. Naucz się zachowywać spokój i kontrolować emocje w każdej sytuacji. Nie pozwalaj sobie na wybuchy gniewu.

8. Uświadom sobie, że figury wyższego poziomu ujeżdżenia nie są żadnymi sztuczkami, których możesz nauczyć swojego konia za pomocą nienaturalnych środków przymusu. Są to naturalne formy zachowania konia w stosunku do osobników tego samego gatunku, szczególnie w momencie podniecenia.

9. Twój koń powinien odczuwać przyjemność podczas pracy, a jego ruchy i postawa powinny wyrażać zadowolenie.

10. Nie próbuj zebrać lub wyprostować konia za pomocą silnego działania wodzami w tył lub innych środków przymusu. Miej tendencję jazdy do przodu, z lekko naciągniętymi wodzami, które w odpowiednim momencie nabierasz lub oddajesz.

Źródło: Widdra, K. (2007). Ksenofont „Szkoła jeździecka”. Wydanie II. Schpndorf: Wydawnictwo Wu Wei, s. 21.

 O AUTORZE:
DR KLAUS WIDDRA – doktor filologii; urodził się w 1934 roku w Berlinie. Studiował filologię klasyczną w Kilonii i w Marburgu, a w 1959 r.  uzyskał tytuł doktora filologii. Tematem jego pracy doktorskiej było dzieło Ksenofonta „Sztuka jeździecka”. Zasadami sztuki jeździeckiej Ksenofonta zafascynował się już jako 17-letni miłośnik koni i jeździectwa. Skłoniło to go do podjęcia studiów z filologii klasycznej i miało ogromny wpływ na życie jego i jego rodziny. Przez 25 lat był w zarządzie swojego rodzimego Związku Jeździeckiego w Ebsdorfer, z czego 8 lat był jego przewodniczącym.

http://klauswiddra.homepage.t-online.de